Rozdzielczość w muzyce

Rozdzielczość w zachodniej teorii muzyki tonalnej to przejście nuty lub akordu z dysonansu (dźwięk niestabilny) do konsonansu (bardziej ostatecznego lub stabilniejszego brzmienia). Dysonans, rozdzielczość i napięcie mogą być wykorzystane do wzbudzenia zainteresowania muzycznego.

1. Czym jest napięcie i rozdzielczość w muzyce?
2. Czym jest zwodnicza rozdzielczość w muzyce?
3. Co oznacza rozwiązywanie akordu?
4. Jak rozwiązujesz akordy?

Czym jest napięcie i rozdzielczość w muzyce?

„Tension and release” odnosi się do narastania muzycznej intensywności, która ostatecznie rozpuszcza się i relaksuje. Dla słuchacza chwila niepokoju w muzyce stwarza oczekiwanie na jej rozwiązanie i oczekiwanie na rozwiązanie dramatu. Napięcie i zwolnienie sprawiają, że muzyka idzie do przodu.

Czym jest zwodnicza rozdzielczość w muzyce?

Zwodnicze rozwiązanie ma miejsce, gdy akord dominujący nie rozwiązuje się w swojej tonice. Na przykład akord G7 jest piątym stopniem (V7) C (dominantem C), więc nasze ucho oczekuje, że rozwiąże się w C. Gdyby po G7 zagrano akord inny niż C, mielibyśmy zwodniczą rozdzielczość, czyli byłaby niespodzianką dla naszego ucha!

Co oznacza rozwiązywanie akordu?

Mówiąc najprościej, rozwiązywanie akordów polega na sprowadzeniu podróży akordów (progresja akordów) „do domu”, zwykle z powrotem do miejsca, w którym rozpocząłeś progresję. Często określa się to mianem kadencji. Rozdzielczość to jedna z funkcji, która nadaje utworom poczucie celu i znaczenia.

Jak rozwiązujesz akordy?

Wzmocnione akordy rozwiązywane są przez jedną z nut w górę o pół tonu. Jeśli tylko jeden przesunie się w górę, a pozostałe dwie pozostaną takie same, tworzy to małą triadę. Jeśli dwa przesuną się w górę, tworzy się wielka triada.