Kiedy wynaleziono polifonię?

To właśnie w 1364 roku, za pontyfikatu papieża Urbana V, kompozytor i ksiądz Guillaume de Machaut skomponował pierwszą polifoniczną oprawę mszy zwaną La Messe de Notre Dame. Po raz pierwszy Kościół oficjalnie usankcjonował polifonię w muzyce sakralnej.

1. W jakiej erze historii muzyki po raz pierwszy zastosowano polifonię??
2. Kto stworzył polifonię?
3. Czym była polifonia w średniowieczu?
4. Skąd wzięła się polifonia?

W jakiej erze historii muzyki po raz pierwszy zastosowano polifonię??

Ogólnie rzecz biorąc, znaczący rozwój muzyki wokalnej nastąpił w okresie średniowiecza, mniej więcej 500-1450, i renesansu, około 1450-1600. To, co zaczęło się od pojedynczej linii melodycznej chorału gregoriańskiego, wkrótce przekształciło się w polifonię, czyli muzykę z dwoma lub więcej partiami muzycznymi granymi jednocześnie.

Kto stworzył polifonię?

Perotin , łaciński Perotinus , (zmarł 1238?, Paryż?, Francja), francuski kompozytor sakralnej muzyki polifonicznej, który uważa się, że wprowadził kompozycję polifonii w czterech częściach do muzyki zachodniej.

Czym była polifonia w średniowieczu?

Polifonia to muzyczna tekstura składająca się z dwóch lub więcej niezależnych głosów. W kontekście zachodniej tradycji muzycznej termin ten odnosi się zwykle do muzyki późnego średniowiecza i renesansu. Wykazuje związek z wyłaniającym się gotyckim stylem architektury.

Skąd wzięła się polifonia?

Polifonia wywodzi się z czegoś zwanego organum, opisanego w traktacie z 875 roku n.e. Musica Enchiriadis. Organum to po prostu dwa głosy poruszające się w interwałach, kierujące się bardzo specyficznymi zasadami harmonii. Inny styl polifonii, który rozwija się w tym czasie, nazywa się discant.